Pomiar Edukacyjny – wykład otwarty na UJ Środa, Mar 27 2013 

Fragment listu zapraszającego:

Wykład prowadzony przez prof. Rona Hambletona pt.: „Translating and Adapting Psychological Tests for Cross-Cultural Research„, odbędzie się

4 kwietnia (czwartek) o 19.00

w Sali Seminaryjnej Audytorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Prof. Hambleton z University of Massachusetts Amherst, należy do absolutnej czołówki światowej w dziedzinie pomiaru edukacyjnego. Jest autorem i współautorem kilkunastu podręczników i ponad 600 artykułów z dziedziny psychometrii / pomiaru edukacyjnego, członkiem stowarzyszeń m.in. NCME, APA, AERA, redaktorem czołowych czasopism dyscypliny, m.in. International Journal of Testing. Indeksy cytowań Profesora: h-index: 50; g-index: 115

Prof. Hambleton jest już drugi raz w Krakowie na zaproszenie IS UJ w celu prowadzenia zajęć w ramach studiów „Pomiar Edukacyjny”.

Gościnnie wygłosi dla szerszej publiczności wykład otwarty, na który serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych badaniami edukacyjnymi / systemem szkolnictwa.”

Educational Assessment Policy in the United States (No Child Left Behind) – wykład otwarty na UJ Piątek, Gru 14 2012 

Z treści listu zapraszającego:

Mamy zaszczyt zaprosić Państwa na wykład otwarty w języku angielskim pt. .: „Educational Assessment Policy in the United States (e.g., No Child Left Behind)”, który wygłosi światowej sławy ekspertem z zakresu psychometrii i pomiaru edukacyjnego profesor Stephen G. Sireci.

Profesor Stephen G. Sireci jest autorem ponad 100 publikacji w prestiżowych czasopismach między innymi z zakresu pomiaru edukacyjnego. Profesor Sirereci jest dyrektorem Center for Educational Assessment in the School of Education at the University of Massachusetts Amherst.

Więcej informacji o prelegencie można znaleźć na stronie.

Termin spotkania: 17.12.2012 (poniedziałek), godz. 18.30

Auditorium Maximum, Sala Seminaryjna.

 

„BADAJĄC EGZAMINY – Podejście ilościowe w badaniach edukacyjnych”- darmowa biblia dla raczkujących psychometryków:-} Piątek, List 30 2012 

Zdecydowałem się umieścić informację o tej publikacji na swoim blogu z kilku przyczyn.

  • Przede wszystkim bardzo wiele się z niej nauczyłem i nadal bardzo często do niej powracam, kiedy analizuję wyniki badań przeprowadzonych na uczniach.
  • Napisana jest bardzo dobrym językiem. Czyta się ją łatwo i przyjemnie, w odróżnieniu od gniotów, które zmuszony byłem trawić w czasie moich studiów.
  • Opatrzona jest jasnymi i łatwymi do zrozumienia przykładami.
  • No i…. jest dostępna bezpłatnie dla wszystkich w formacie pdf…

Poniżej umieszczam fragment wstępu z książki:

Niniejsza publikacja ma dwojaki charakter.

Po pierwsze, stanowi przewodnik po stosowanych w badaniach edukacyjnych analizach statystycznych.

Po drugie, dokonuje przeglądu badań opierających się nie tylko na wynikach egzaminów zewnętrznych, lecz także na rezultatach badań międzynarodowych zrealizowanych z udziałem naszego kraju.

Jej głównymi odbiorcami mają być beneficjenci badań, którzy chcą korzystać z nich w sposób bardziej świadomy i krytyczny.

Pozycja ta może być też przydatna dla osób, które planują lub nadzorują realizację badań edukacyjnych. […]

Książka ta stanowi więc wprowadzenie do analiz statystycznych wykorzystywanych w badaniach edukacyjnych. […]

Opis poszczególnych rozdziałów książki:

  1. Książka rozpoczyna się rozdziałem o pomiarze umiejętności i wiedzy uczniów. Opisane w nim kwestie mają charakter podstawowy, bowiem bez poprawnego i precyzyjnego pomiaru żadne badanie edukacyjne nie przyniesie spodziewanych korzyści. W rozdziale tym omówiono pojęcia i metody związane z klasyczną teorią testu – które można znaleźć w wielu pozycjach opublikowanych w Polsce – i z teorią odpowiedzi na zadanie testowe (IRT – Item Response Theory), która choć dominuje we współczesnych badaniach edukacyjnych, to nie doczekała się jeszcze w Polsce odpowiedniej publikacji. […]
  2. Kolejny rozdział porusza kwestie dotyczące reprezentatywności badań edukacyjnych oraz możliwości dociekania na ich podstawie zależności przyczynowo-skutkowych.
  3. Trzeci rozdział wprowadza metodę edukacyjnej wartości dodanej. Jest to metoda o tyle istotna, że stanowi według nas najlepszy sposób wykorzystania informacji płynącej z wyników polskich egzaminów zewnętrznych. Poświęcamy jej jednak stosunkowo niewiele miejsca, bowiem EWD doczekała się już wielu ogólnodostępnych publikacji opisujących dokładnie jej mechanizm i dających praktyczne przykłady zastosowań.
  4. Czwarty rozdział ma charakter krytycznego przeglądu wyników badań w Polsce. Należy podkreślić, że w przeglądzie tym interesują nas bardziej zagadnienia metodologiczne, a nie sam temat badań. […]
  5. Ostatni rozdział opisuje publicznie dostępne darmowe bazy, które zawierają dane o polskich uczniach. Omawiamy tu zarówno bazy danych z badań międzynarodowych, jak i zawierające wyniki egzaminów zewnętrznych, powstałe jako efekt prac realizowanych w Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.
  6. Książkę zamyka słowniczek podstawowych pojęć, który może być przydatny przy zrozumieniu tekstu posługującego się terminami z tak wielu dyscyplin. Prosimy Czytelnika, aby sięgał do niego jak najczęściej, nie zniechęcając się obcością wielu terminów, które z pewnością wkrótce staną się łatwe i zrozumiałe.

Link do ksiązki

Konduktometr własnej produkcji Środa, List 7 2012 

Udało mi się dokopać do zdjęć, które wykonałem na konferencji Association for Science Education w Liverpoolu w tym roku.

O własnoręcznie zrobionym konduktometrze pisałem w poście dotyczącym współczesnych zastosowań węgla.

Zdjęcia zostały wykonane na warsztatach zorganizowanych przez Royal Society of Chemistry.

Pograjmy w pierwiastki chemiczne – propozycja gry jako pracy domowej/projektu Środa, List 7 2012 

Proponuję dzisiaj pewną zabawę, którą można zaoferować uczniom w formie pracy domowej, a może jako projekt?

Wyobrażam sobie, że można by było ją zrealizować zaraz po dziale dotyczącym układu okresowego pierwiastków.

Pomysł nie jest oryginalnie mój – przeczytałem kiedyś (i z resztą przedstawiłem krótko na jednej z konferencji z nauczycielami) podobny plan zajęć z uczniami na jednej z amerykańskich stron internetowych.

Na czym taka zabawa miałaby polegać?

PIERWIASTKI CHEMICZNE W MOIM OTOCZENIU

Ogólnie rzecz ujmując celem całej gry jest zaproponowane uczniom poszukania CZYSTYCH pierwiastków w ich otoczeniu, zdobyciu ich próbek, opisaniu ich (i oczywiście sposobu ich pozyskania) odpowiednim skatalogowaniu i przyniesieniu ich do szkoły.

Opis sposobu pozyskania jest ważnym elementem gry, ponieważ niektórzy uczniowie mogą mieć znacznie ułatwioną sytuację pozyskiwania pierwiastków ze względu na rożne powiązania rodzinne. Gra powinna być oceniana w końcu w sposób sprawiedliwy.

Kilka ważnych punktów:

  • Pierwiastki muszą występować w stanie czystym, a nie związków, czy mieszanin.
  • Próbki muszą być zdobyte w legalny i bezpieczny sposób.
  • Nauczyciel powinien wskazać których pierwiastków próbek uczniom nie wolno próbować zdobywać – chodzi oczywiście o względy bezpieczeństwa.
  • Skatalogowanie mogłoby polegać przykładowo na:
    – podaniu jak sprawdzić, że to rzeczywiście ten pierwiastek,
    – podaniu masy próbki
    – podaniu jej cech fizycznych takich jak barwa, zapach, może gęstość
    – przypisaniu głównych cech z układu okresowego: metal/niemetal, liczba atomowa, numer grupy.

Jak i co punktować?

Podam tutaj jedynie tylko pewne wskazówki, które można modyfikować wedle uznania.

  • Za każdy przyniesiony okaz metalu: 10 punktów
  • Za każdy przyniesiony okaz niemetalu: 15 punktów, gazu: 20 punktów
  • Za ewentualne podanie próby/cechy sposobu analizy: 5 punktów
  • Za prawidłowe oznaczenie masy dla każdej z próbek: 2 punkty
  • Za prawidłowe przypisanie cechy fizycznej: 1 punkt za cechę, 10 punktów dodatkowych, jeśli gęstość została ZMIERZONA
  • Za prawidłowe przypisanie cechy z układu okresowego: 2 punkty za cechę

Uwaga: PUNKTY UJEMNE

  • Za przyniesienie związku chemicznego/mieszaniny zamiast czystego pierwiastka: minus 5 punktów
  • Za pomyłkę w każdej z cech katalogujących: minus 1 punkt
  • Za nie przestrzeganie reguł BHP: minus 5 punktów

Hmmm…

Myślicie że to do zrealizowania?

20121107-015846.jpg

źródło zdjęcia

„Próbny egzamin gimnazjalny” – W listopadzie Diagnoza Kompetencji Gimnazjalistów Poniedziałek, Paźdź 22 2012 

Zbliża się kolejna edycja badania Diagnoza Kompetencji Gimnazjalistów, czyli „próbnego egzaminu gimnazjalnego”

Informacje ze strony:

Dzięki zadaniom przygotowanym przez ekspertów CKE gimnazja będą mogły sprawdzić wiedzę trzecioklasistów. IBE przeprowadzi badanie wyników, dzięki któremu opracuje materiały edukacyjne i udostępni je nauczycielom, uczniom oraz rodzicom

Już po raz drugi gimnazja będą mogły zbadać poziom wiedzy oraz umiejętności uczniów. Szkołom pomoże to w lepszym przygotowaniu trzecioklasistów do tegorocznego egzaminu gimnazjalnego.

Eksperci Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, komisji okręgowych przy współpracy z Instytutem Badań Edukacyjnych przygotowali zadania, które pozwolą szkołom przeprowadzić diagnozę w warunkach zbliżonych do egzaminu gimnazjalnego.

Materiały do diagnozy, w tym nagrania w formacie mp3 zostaną zamieszczone w serwisach dedykowanych dyrektorom szkół, prowadzonych przez okręgowe komisje egzaminacyjne. Dyrektorzy zostaną poinformowani przez odpowiednią OKE o terminie, w którym będą mogli pobrać materiały.

Diagnozę trzecioklasistów gimnazja będą mogły przeprowadzić w dniach:
• 13 listopada (wtorek) – historia i wos oraz język polski
• 14 listopada (środa) – przedmioty przyrodnicze oraz matematyka
• 15 listopada (czwartek) – języki obce nowożytne na poziomie podstawowym i rozszerzonym

Pracownicy Instytutu Badań Edukacyjnych podobnie jak w poprzednim roku przeprowadzą w tym samym czasie Diagnozę Kompetencji Gimnazjalistów (nie będzie ona obejmowała języków obcych). Przeanalizują prace uczniów z losowo wybranych 80 szkół. Na tej podstawie opracują narzędzia dydaktyczne, które pomogą lepiej przygotować gimnazjalistów do egzaminu. Narzędzia te zostaną udostępnione nauczycielom, uczniom i rodzicom w Bazie Narzędzi Dydaktycznych IBE na stronie http://www.bnd.ibe.edu.pl. W niej znajdują się już zadania, które stworzono po Diagnozie Kompetencji Gimnazjalistów w 2011 r . Zobacz wyniki diagnozy z 2011 r.

Obrazek

W listopadzie Diagnoza Kompetencji Gimnazjalistów.

Laboratorium myślenia – diagnoza nauczania przedmiotów przyrodniczych w Polsce Poniedziałek, Paźdź 22 2012 

Obrazek

Informacja ze strony:

O badaniu

Laboratorium myślenia sprawdza u absolwentów gimnazjów poziom posiadanych umiejętności niezbędnych w dorosłym życiu

Biologia, chemia, fizyka i geografia podobnie jak przedmioty humanistyczne kształtują postawy obywatelskie poprzez rozwijanie umiejętności rozumowania. Świadomy obywatel powinien umieć odróżnić, co jest opinią, a co faktem, na przykład w odbiorze reklam, odnieść zdobytą w trakcie nauki wiedzę do życia codziennego, czy poruszać się sprawnie natłoku informacji. Powinien także na podstawie ulotki dołączonej do leku ocenić, czy nie ma przeciwwskazań do jego przyjęcia, albo umieć świadomie zadecydować w głosowaniu o budowie spalarni śmieci w swojej gminie, biorąc pod uwagę merytoryczne argumenty, a emocje.

Badanie Laboratorium myślenia obejmuje absolwentów gimnazjów – uczniów pod sam koniec obowiązkowego kształcenia ogólnego, dla części których będzie to ostatni kontakt z naukami przyrodniczymi.
 

Laboratorium myślenia sprawdza wiadomości i umiejętności na różnym poziomie trudności

Zmiany zachodzące w polskiej szkole nie omijają także przedmiotów przyrodniczych. Możemy zaobserwować odchodzenie od dominującego do tej pory encyklopedyzmu – ukierunkowania nauczania na przyswojenie przez uczniów dużego zakresu wiadomości. Coraz ważniejsze staje się kształtowanie umiejętności rozumowania. Z punktu widzenia przedmiotów przyrodniczych ważne są umiejętności rozumowania na różnych poziomach trudności: najprostsze, takie jak posługiwanie się pojęciami i opisywanie zjawisk, te na wyższym poziomie, jak wyjaśnianie zjawisk, aż po najtrudniejsze, jak analiza dostępnych informacji i wyciąganie wniosków.
 

Laboratorium myślenia to pomiar realizowany w szeroki zakresie, niespotykanym dotychczas w Polsce

Żmudna praca ekspertów zaangażowanych w przygotowanie Laboratorium myśleniazaowocowała stworzeniem banku zadań zamkniętych, diagnozujących poziom wiadomości oraz umiejętności rozumowania z zakresu podstawy programowej przedmiotów przyrodniczych na etapie kształcenia ogólnego. Do badania wykorzystano 208 zadań z najlepszymi parametrami statystycznymi, po 52 z każdego badanego przedmiotu. Dzięki wykorzystaniu tego typu zadań można było zwiększyć ich liczbę w badaniu, co pozwala szerzej sprawdzać kompetencje uczniów z danego przedmiotu. Wielką zaletą tych zadań jest szybka i jednoznaczna ocena prawidłowości rozwiązania. Większość zadań pozostaje tajnych przez cały okres badania, jednak co roku część jest odtajniana i można się z nimi zapoznać i wykorzystać jako środek dydaktyczny na zajęciach edukacyjnych. Umieszczane są na stronie instytutu www.bnd.ibe.edu.pl wraz z obszernymi komentarzami.

Więcej informacji:

Laboratorium myślenia – diagnoza nauczania przedmiotów przyrodniczych w Polsce.

Wykład otwarty na UJ: Decisions have to be made: the issue of standard setting in education measurement Poniedziałek, Paźdź 22 2012 

Miejsce: Uniwersytet Jagielloński,   Auditorium Maximum, Sala Seminaryjna, ul. Krupnicza 35

Termin: poniedziałek 29 października 2012 godz. 18:30 – 20

Prowadząca: prof. Rianne Catharina L Janssen

Temat: „Decisions have to be made: the issue of standard setting in education measurement”


Język wykładu: 
angielski (wykład nie będzie tłumaczony)

Liczba miejsc ograniczona – zapisy mailowo u Pani Doroty Pawluś – dorota.pawlus@uj.edu.pl

tematyka wystąpienia prof. Janssen:

In numerous situations in education (e.g., high-stakes pupil testing, licensure and certification, international assessments) pass/fail decisions have to be made about the students as to whether they reach the required minimum performance standards. Setting performance standards has been called ‘the most controversial problem in educational assessment’ (Hambleton, 1998). In this talk, we will look at the problem and the proposed solutions. The focus of the presentation will be on the difference between examinee- and item-centered methods. Recent studies on this topic (Van Nijlen & Janssen, 2009; Janssen, Gonzalez, & San Martin, 2012) will be discussed.

 

Nabór na układaczy zadań – Konkurs Środa, Paźdź 17 2012 

Wszyscy, którzy uważają, że układają dobre i oryginalne zadania z przedmiotów przyrodniczych (i nie tylko) mają szansę na:

  • rozwinięcie swoich umiejętności w tym kierunku pod okiem specjalistów,
  • dodatkowe źródło dochodu za pisanie zadań.

Zasady naboru Ekspertów zewnętrznych w obszarze tworzenia i oceny materiałów dydaktycznych można znaleźć tutaj.

O bezpłatnej książce dotyczącej układania zadań pisałem tutaj, a o Bazie Narzędzi Dydaktycznych, czyli o zadaniach mierzących umiejętności, a nie tylko wiadomości – tu.

Taką dostaniesz odpowiedź jakie zadasz pytanie, Thinking outside the box Sobota, Paźdź 13 2012 

Kolega z pracy wysłał mi maila z historią dotyczącą roli precyzji w układaniu poleceń do zadań.

Zachęcam do lektury.

The Barometer Story

by Alexander Calandra – an article from Current Science, Teacher’s Edition, 1964.

Some time ago, I received a call from a colleague who asked if I would be the referee on the grading of an examination question. It seemed that he was about to give a student a zero for his answer to a physics question, while the student claimed he should receive a perfect score and would do so if the system were not set up against the student. The instructor and the student agreed to submit this to an impartial arbiter, and I was selected.

The Barometer Problem

I went to my colleague’s office and read the examination question, which was, „Show how it is possible to determine the height of a tall building with the aid of a barometer.”

The student’s answer was, „Take the barometer to the top of the building, attach a long rope to it, lower the barometer to the street, and then bring it up, measuring the length of the rope. The length of the rope is the height of the building.”

Now, this is a very interesting answer, but should the student get credit for it? I pointed out that the student really had a strong case for full credit, since he had answered the question completely and correctly. On the other hand, if full credit were given, it could well contribute to a high grade for the student in his physics course. A high grade is supposed to certify that the student knows some physics, but the answer to the question did not confirm this. With this in mind, I suggested that the student have another try at answering the question. I was not surprised that my colleague agreed to this, but I was surprised that the student did.

Acting in terms of the agreement, I gave the student six minutes to answer the question, with the warning that the answer should show some knowledge of physics. At the end of five minutes, he had not written anything. I asked if he wished to give up, since I had another class to take care of, but he said no, he was not giving up. He had many answers to this problem; he was just thinking of the best one. I excused myself for interrupting him, and asked him to please go on. In the next minute, he dashed off his answer, which was:

„Take the barometer to the top of the building and lean over the edge of the roof. Drop the barometer, timing its fall with a stopwatch. Then, using the formula S= 1/2 at^2, calculate the height of the building.”

At this point, I asked my colleague if he would give up. He conceded and I gave the student almost full credit. In leaving my colleague’s office, I recalled that the student had said he had other answers to the problem, so I asked him what they were.

„Oh, yes,” said the student. „There are many ways of getting the height of a tall building with the aid of a barometer. For example, you could take the barometer out on a sunny day and measure the height of the barometer, the length of its shadow, and the length of the shadow of the building, and by the use of simple proportion, determine the height of the building.”

„Fine,” I said. „And the others?”

„Yes,” said the student. „There is a very basic measurement method that you will like. In this method, you take the barometer and begin to walk up the stairs. As you climb the stairs, you mark off the length of the barometer along the wall. You then count the number of marks, and this will give you the height of the building in barometer units. A very direct method.

„Of course, if you want a more sophisticated method, you can tie the barometer to the end of a string, swing it as a pendulum, and determine the value of ‚g’ at the street level and at the top of the building. From the difference between the two values of ‚g’, the height of the building can, in principle, be calculated.”

Finally, he concluded, „If you don’t limit me to physics solutions to this problem, there are many other answers, such as taking the barometer to the basement and knocking on the superintendent’s door. When the superintendent answers, you speak to him as follows: ‚Dear Mr. Superintendent, here I have a very fine barometer. If you will tell me the height of this building, I will give you this barometer.'”

At this point, I asked the student if he really didn’t know the answer to the problem. He admitted that he did, but that he was so fed up with college instructors trying to teach him how to think and to use critical thinking, instead of showing him the structure of the subject matter, that he decided to take off on what he regarded mostly as a sham.

Następna strona »